woensdag 31 juli 2013

woensdag 31 juli

Vandaag onze laatste dag aan het Inle Lake. Het was een leuk verblijf in ons guesthouse Gypsy. We slapen op de benedenverdieping op het gelijkvloers. De overkant van de straat is een rivier die uitmond in het grote meer. S’ morgens heel vroeg start hier het leven. De boten varen op en neer met goederen. In de vroege ochtend ze zien we de lange rijen monniken passeren met hun kookpot, in de handen op zoek naar voedsel. Er zijn ook vrouwelijke monniken, maar die hebben we nog maar zelden gezien met een pot in hun handen. De vrouwelijke monniken zijn ook kaal geschoren, lopen ook blootsvoets en zijn in het roze gekleed.
S’ morgens is het heerlijk aanschuiven aan de lange ontbijttafel. Vandaag ontbijten we naast een Deen, een Australiër, een Canadees, een meisje uit de USA en een Duitse. Zoals meestal zijn wij de oudste van het gezelschap . Tijdens een heerlijk ontbijt worden er tips uitgewisseld betreffende leuke restaurantjes, bezienswaardigheden enz.
De zon geeft forfait, de dag begint met motregen. Zelf hebben we voor vandaag een fiets gehuurd. Onze gastheer beloofd eter ons dat het tegen de middag beter weer wordt. Dus tijd om wat te internetten.
Vanavond vertrekt onze nachtbus naar Yangon, onze laatste stop in Myanmar

Onze gastheer heeft gisterenavond voor ons een taxi geregeld om naar de Pindaya caves te gaan. We zegden hem, indien er nog toeristen waren die deze uitstap wilden maken dat we bereid waren om de taxi te delen.Meteen werd dit op een groot prikbord genoteerd. Een uurtje later kwam de heer des huizes ons melden dat we de taxi konden delen met 2 Chinese meisjes.
Niet ver van ons verblijf is er een groot hotel in aanbouw. De meeste bouwvakkers zijn vrouwen. Ze sjouwen met zakken zand en cement over hun schouders. De jongste zijn naar onze schatting amper 12 – 13 jaar.
De volgende dag: onze taxi, een Toyota met 666.035 km op de teller staat netjes gewassen om 8u30 voor ons klaar. Via kleine rode aarde wegen rijden we 3u voor een afstand van 80km.
We rijden door kleine dorpjes en we zien hoe de mensen zich wassen in riviertjes of aan een waterput. Ook de was wordt hierin gedaan
De rijstplantage worden meestal bewerkt door vrouwen. Het is hard werk, de hele dag voorover gebogen staan  in het water dat ongeveer 30cm hoogstaat.
Ook de wegenwerkers zijn meestal vrouwen. Zoals onze voorouders het deden leggen ze een kasseiweg. Grote blokken natuursteen worden nog handmatig in kleinere stenen gehakt. Dit terwijl er om de km een gouden pagode staat te pronken. We voelen ons niet gemakkelijk bij dit aanzicht. Ons zelf troosten met de cliché gedachte: “ het leven is hier heel hard maar ze zijn gelukkig “vinden we ongepast.
we ongepast.
Veel  verkeer is er niet op deze weg. Enkele brommers , tracktors , karren die door een paar ossen wordt voortgetrokken, we zagen zelfs een fietstaxi die een varken vol modder  vervoerde.
De caves : daar zijn geen woorden voor . Hoog in de bergen zijn er uit de rotsblokken grotten gekapt. Oogverblindend mooi . Er staan maar liefst 8700 Boeddha’s in de grotten. Stuk voor stuk beladen met goud, verschillende grootte en alle soorten materialen maar wel altijd met goud belegd of beschilderd.

maandag 29 juli 2013

gipsy guesthouse

Maandag 29 juli
We verhuizen van ons guesthouse de 4 sisters naar  het guesthouse Gispsy. Ons nieuw verblijf is een 100 tal meter verder in dezelfde straat. Hier hebben we voor dezelfde prijs  wi fi .

Het wordt een dagje relaxen , een boek lezen , de plaatselijke markt bezoeken en een plan opmaken voor de volgende dagen.  We beslissen overmorgen Inle Lake te verlaten . We regelen ons transport voor de laatste grote trek. Woensdag om 19u vertrek onze luxe nachtbus om dan de volgende morgen rond 7u aan te komen in Yangon de vroegere hoofdstad van Myanmar. 

inle lake


Met een gelijkaardige boot zijn we een hele dag op stap geweeest.

Zondag 26 juli Inle Lake
Om 7u afspraak aan het ontbijt met Isabella (D) en het koppel uit Calilfornië. Vandaag delen we een boot die ons via het meer en de vele kanalen naar allerlei plaatsen zal brengen.

Heel vreemde ervaring, de boot vaart t tussen lanen van Paalwoningen. Aan elke paalwoning is er een aanlegplaats.
We komen bij een schooltje die volledig op palen in het water gebouwd is. We zien dat de ouders hun kinderen naar school brengen met een kleine roeiboot.




Op een heel eigenaardige wijze wordt er op het meer gevist. Één visser per boot. De visser staat op de achterste top van het houten schip. Ze roeien met één been, naast zich hangt er een soort vissersnet.
Beenroeier die aan het vissen is.
 

We leggen aan bij een weef fabriek. De fabriek draait op volle toeren, de primitieve weefgetouwen worden door vrouwen bediend. Met handen en voeten worden de schietspoelen van rechts naar links geslingerd.
Een volgende halte is de plaatselijke market. Enkele tomaten en enkele trossen bananen is al voldoende op een standje te vullen. De vrouwen zitten gehurkt in traditionele kledij hun waren aan te prijzen. Het valt ons op dat de oude vrouwen heel dikke sigaren roken.


We leggen ook aan een zilversmederij. Hier hebben we onmiddellijk het gevoel dat dit iets is die opgezet wordt voor de toeristen. We zien ook enkele lange-nek-vrouwen aan het werk. Lange-nek vrouwen zijn vrouwen die vanaf hun kindertijd een soort gouden ringen rond hun nek krijgen. Elk jaar komt er een ring bij. Zo krijgen deze vrouwen een onwaarschijnlijk lange nek. De ringen kunnen er niet afgehaald worden. Mogelijks is hieraan geschiedenis verbonden, maar persoonlijk vinden we dat dit niet meer zou mogen toegelaten worden.

We krijgen ook de gelegenheid om een sigarenfabriek te bezoeken. Ook deze keer zien we enkel vrouwen aan het werk. In kleermakerszit maken zij elk eigenhandig  400 sigaren per dag.
Nog iets over de mensen hier,
alle mensen bedekken hun gezicht met Tanaka. Dit is een Ivoorkleurig smeersel die ze over hun gezicht wrijven. S’morgen s zien sommige eruit alsof ze een opgezet masker hebben. Ook baby’s krijgen vanaf hun geboorte dat smeersel op hun gezicht. Sommige vrouwen maken daar een echt kunstwerkje van, door op hun wangen een heel mooie afdruk in ivoorkleur op hun gezicht te plaatsen.

Veel verschil tussen mannen en vrouwenkledij is er hier niet. Zowel mannen als vrouwen dragen lange rokken, ( longi genoemd )De mannen met een hemd, de vrouwen met een bloes.

Vervoer , paard en kar , moto taxi , fietstaxi , bus, en autotaxi .Dit hebben we nog nooit ervaren, de auto's rijden rechts met het stuur eveneens rechts :)
Om 19u valt het leven hier stil, het is pikdonker en bijna geen straatverlichting. Gisteren avond was er om 21u zelfs geen elektriciteit meer.


 

zaterdag 27 juli 2013

Bagan Inle Lake 27 juli

Reis Bagan  - Inle Lake
Een half uur vroeger dan afgesproken worden we van het ontbijt gehaald, de bus stond al op ons te wachten. Het was wel even schrikken toen we de bus zagen. Bus lees : een soort  vrachtwagen met een  overdekte  laadruimte met aan de zijkanten 2 banken erin. Nee , dat konden we zeker geen 10 -12 uren volhouden. De bus stopte aan verschillende hotels en we werden als sardienen in een doos ingeladen. Groot was ons opluchting toen we 10 minuten later stopten aan een grote bushalte met echte confortabele zetels. De rit verliep heel vlot.
Intussen spraken we af met enkele andere reizigers om een taxi ( lees een kleine vrachtwagen) te delen bij aankomst te Inle Lake. Onze medereizigers : een koppel uit Californie, en een duitse vrouw.  We zoeken  gezamelijk een geusthouse .Met ons allen kunnen we onderhandelen voor een heel zacht prijsje. De vrouw des huizes promoot  meteen een boottocht voor een ganse dag voor de volgende dag. Het aanbod kunnen we niet afslaan want we kunnen een 5 dagelijkse markt bezoeken waarvan we gelezen hadden dat dit meer dan een bezoek waard is . We krijgen weer een gunstig tarief omdat we de boot delen met 5 personen .
Ons guesthouse noemt de 4 sisters, een daarvan staat aan het fornuis.
Om de dag af te sluiten genieten we van een overheerlijke maaltijd.

vrijdag 26 juli 2013

Bagan

Bagan 26 juli
We logeren in een mooi hotel met zwembad! Het ontbijt is in de tuin. Onder schaduwrijke bomen staan de gedekte tafeltjes klaar. Er zijn 3 buffetten, een met lokale warme rijstschotels, een met brood en zoetigheden en tenslotte een kraampje waar verse pannenkoeken gebakken worden. Onze dag begint alvast goed.
 We nemen de taxi om de bezienswaardigheden te bezoeken. Bagan telt meer dan 3000 tempels. Met in die tempels ontelbaar veel Boedha ‘s . De Ananda telt alleen al 1425 kleine Boedha’s, met daarbij nog 4 extreem grote Boedha’s. De mensen komen met blaadjes echt goud om op de Boedha’s te kleven . Iedereen die een beetje Engels spreekt is bereid om uitleg te geven over elke Boedha. Tegen de middag zijn we Boedha moe. We laten ons terug brengen naar het hotel en besluiten om op ons eentje erop uit te trekken.
We verlaten de hoofdweg en slaan kleine zandstraatjes in . We komen in een soort dorpsgemeenschap ( een betere naam hiervoor kunnen we niet bedenken ) allemaal huisjes van bamboebladen. Op een centraal punt staat één grote waterput waar enkele kinderen en volwassene zich aan het wassen zijn. We durven  ons fototoestel niet bovenhalen. Iets verder zien we enkele jonge mensen die van klei een soort bakstenen aan het maken zijn . Een vrouw kneed het zand met water ,vervolgens brengt een jongen de klei in een soort bakvorm , de vorm wordt omgekeerd zodat er een natte baksteen gemaakt is , deze wordt door een andere man in de zon te drogen gelegd. Met handen en voeten vragen we wat ze met al die bakstenen gaan doen , we vragen of ze daar een eigen huis gaan mee bouwen . Nee ,nee knikken ze , een wijzen een tempel aan .Wij kunnen er met ons verstand niet bij.
Een heel stuk verder horen we kinderen gezamenlijk een tekst aflezen . Een schooltje ! dat willen we wel zien . Alweer een “gebouw” opgetrokken in bamboebladen. Aarzelend blijven we aan de ingang staan tot een kind ons heeft opgemerkt . Met als gevolg : in geen tijd  stond de ganse schoolgemeenschap rond ons . We vragen wie is de teacher ? Een mevrouw komt aarzelend op ons af . Mogen we hier even rondkijken ? Rond kijken ?Al wat we hebben ziet u hier . Met andere woorden : Een afdak van stro , aan een paal een bord met daarvoor wat banken. Achter de banken staat precies een groot bed , vermoedelijk voor de leerkracht en haar man . Verbeeld u hierbij nog een klein donker hokje  die als keuken dienst doet , en  buiten een grote waterput, voor de afwas , de was en als bad.
Om 19u is het hier pikdonker. Morgen vroeg nemen we de bus om 10u verder te reizen



donderdag 25 juli 2013

Boot route van Mandalay naar Bagan



 

Donderdag 25 juli ’13
De wekdienst haalt ons om 5 u uit onze diepe slaap. Vandaag verlaten we Mandalay. Met de boot gaan we naar Bagan. Een boottocht van 9u.
Ondanks het vroege uur is de stad al volledig aan het ontwaken. Langs de drukke wegen staan hier en daar vrouwen me een klein tafeltje met daarop 2 grote potten etenswaren, vermoedelijk rijst en groenten. De monniken komen blootsvoets in grote getallen aanschuiven met een grote zwarte pot in hun handen. Gedisciplineerd staan ze in de rij hun beurt af te wachten. Het eten wordt met grote lepels in hun potten geschept. Soms zien we enkele mannen of vrouwen nog toe lopen met een extraatje, bananen en een soort verpakt fruit denken we. De traditie is hier dat alle monniken (en dat zijn er heeeeel  veel ) leven van wat dat ze van de bevolking krijgen. Bij ons komt de vraag op nu internet zijn intrede aan het doen is, hoelang zal deze traditie nog stand houden? Zal de jongere generatie zich niet aansluiten bij de Westerse mentaliteit? Wij Westerlingen kunnen er met ons verstand niet bij. Het grootste deel van de bevolking is heel arm. Ze wonen met hele gezinnen in heel kleine houten huisjes. Bij de minste storm is hun huis van de kaart geveegd. De rivieren zijn hun badkamers, hun kleren worden erin gekookt enz …. De enige luxe die ze hebben ( niet allemaal ) is een T.V. En toch schenken die mensen zoveel weg. Ze sparen voor goudblaadjes en bloemen voor Boeddha, daarbij voeden ze nog ontelbare monniken.
 Stipt om 7U vertrekt onze boot. Het wordt een leuke relaxte vaart. Na een aantal uren varen meert de boot bij een soort kade. Daar staan tientallen verkopers hun waren aan te prijzen . Om de aandacht te trekken ligt op hun hoofd hele trossen bananen .Van heel ver gooien ze de bananen en verpakte koekjes naar de passagiers van de boot. Alles wat niet gewenst is wordt terug gegooid . Soms komt er wat in het  water terecht . Een maal we dicht genoeg bij de kade zijn wordt de rekening gepresenteerd. Voor een prikje hebben we een grote tros bananen gekocht.
Op dek van het schip is het genieten , met een boek in de hand  af en toe eens indommelen.



woensdag 24 juli 2013

moninnikken op bedeltocht


Woensdag 24 juli

Vandaag, alweer snikheet. Vroeg in de morgen zoeken we onze jonge brommertaxi 's op. Ze brengen ons naar het Golden Palace van Mandalay.
Bijna een dorp groot , te vergelijken met de verboden stad , maar wel in een heel andere stijl.
In de vooravond bezoeken we een bloemen markt.  Grote bossen bloemen gaan hier gemakkelijk van de hand . Er heerst een geweldige drukte . De bloemen dienen niet als decoratie maar als gift voor één of andere Boedha . Onze jonge moto- taxi-driver vraagt of hij voor ons een boeket mag kopen , deze bloemen zal hij dan morgenvroeg aan Boedha offeren ter ere van ons.( Dit offer zal ons beschermen!)  We begrijpen het niet helemaal, en stellen voor zelf een boeket te betalen . Maar volgens hem mag dat niet . Hij wil koste wat kost een boeket kopen. Dit moeten we bij ons houden tot aan ons hotel . We nemen afscheid , want dit is onze laatste dag in Mandalay. Morgen om 7u stipt vertrekt onze boot naar Bagan  . De vaart zal ongeveer 10 duren

dinsdag 23 juli

Vandaag doen we het iets kalmer aan . De ganse voormiddag ergeren we ons het feit  dat we maar geen contact krijgen met het thuisfront. Ondanks dat we in een 3 sterren hotel logeren ,werkt het internet niet ( nu zijn we in een inernetcafe met een heel moeilijk klavier en zeer traag internet) Telefoneren is hier zo bijna onmogelijk. Voor ons vertrek wisten we dat onze gsm hier niet gebruikt kon worden. Maar we hadden gehoopt toch af en toe eens naar huis te kunnen bellen. Het hotel heeft  een aantal pogingen ondernomen maar blijkbaar is dat op bepaalde dagen niet toegestaan. prijskaartje : 5 dollar per minnuut .

Middag :
Het is snikheet , we hebben geen zin om naar een restaurent te gaan .We zoeken een kleine winkel en kopen een soort  milkshake en een paar droge koeken . We vragen of we deze mogen binnen in de schaduw opeten, Wait wait roepen we in koor , ze halen een klein plastiektafeltje met 2 lage stoeltjes en ze placeren ons tussen de rekken . Meteen komt de hele familie erbij  MET Camera. we hebben het gevoel dat we volgende week in alle plaatselijke reclame bladen gaan staan ....

Verder spreken we af met 2 jonge mototaxi s . Deze brengen ons naar de mooiste plaatsen van  Mandalay.
 |De avond sluiten we af met een lekkere maaltijd niet ver van ons hotel.



U Bein Bridge Mandalay

                                                          De U Bein-brug is een voetgangersbrug en is ruim 1,2km de langste teakenhouten brug ter wereld 
De brug over het Taugthmanmeer werd omstreek 1870 gebouwd.
De brug, die op zware pijlers rust, kan tijdens de regentijd  gedeeltelijk onder water komen te staan. In het dorpje aan de overkant van de brug vindt men enkele tempels, sommige in Nepalese stijl. De brug wordt druk gebruikt door de lokale bevolking waaronder monniken uit het naburige Mahagandayonklooster . 's Avonds flaneert de plaatselijke bevolking op de brug en wordt er in de wachthuisjes op de brug van alles verkocht.



maandag 22juli


We worden gewekt door een soort klokkenspel die voor de deur van ons hotel trekt . Meteen springen we op ons balkon , we zien enkele monniken  die eten aan het inzamelen zijn . Vandaag is het volle maan, dus de mensen zijn gul met hun giften , in ruil zal Bhoedha hen goed gezind zijn.
 We beginnen onze dag in het Maha Ganayon klooster, waar we een eetceremonie bijwonen van 1200 monniken . Onvoorstelbaar gedisciplineerd staan 1200 monniken jong en oud , in twee rijen van 2,stilzwijgend aan te schuiven voor hun maaltijd . Elke monnik heeft een zwarte “kookpot” in de hand . Ook daar merken we dat het vandaag volle maan is . De bevolking deelt allerlei voeding aan de monniken . Met een grote metalen schaal wordt de gekookte rijst in hun “kookpot “  geschept .Als dessert krijgen ze nog enkele bananen .Verder zijn de tafels gedekt met nog wat groenten en vlees . De maaltijd wordt in alle stilte verorberd.
In de namiddag laten we ons overzetten met een kleine boot naar Ava , een dorp waar de tijd is blijven stilstaan.  Het enige dat ze daar goed beseffen is,dat ze verschillende historische kloosters hebben die geliefd zijn bij de toeristen . Voor een te onderhandelde prijs willen ze ons met paard en kar van het ene monument ( lees maar klooster ) naar het andere brengen. De regering beseft ook heel goed dat deze geliefd zijn door de toeristen , met gevolg dat de inkom prijzen heel hoog zijn . In een reisverhaal hadden we gelezen dat sommige inwoners de achterpoortjes kenden om de kloosters binnen te gaan . Er werd ons ook aangeraden dit niet te weigeren om zo de plaatselijke bevolking te steunen .Maar hoe vind je deze mensen ? Zodra paard en kar stopte aan een klooster (waar 10$  ingang per persoon werd gevraagd ) kwam er een heel jong meisje op ons af met een mandje parelkettingen . Ze glimlachte  deed tekens met de vinger op de mond dat we haar moesten volgen . We begrepen haar bedoeling meteen . Via een kleine aarde wegel leidde ze ons naar de achterkant  van het gebouw . Haar ogen straalden , als toemaatje leidde ze ons rond in het ganse domein . We verlaten het klooster langs dezelfde zijde zoals we zijn binnen gegaan . In ruil voor haar diensten vroeg ze ons of we één parelketting wilden kopen van 1,5$
De avond sluiten we af aan de U Bein Bridge . Een teakhouten brug van 1200m . Dit langste teakenbrug ter wereld . S’avonds flaneert de plaatselijke bevolking op de brug . In de directe omgeving van deze brug staan allerhande tentjes met koopwaar.  Zelf huren we een bootje om van op  het water het hele gebeuren gade te slaan .

zondag 21 juli Mandalay verkennen


Nadat we onze intrek genomen hebben in het  Smart hotel hebben  nemen we een taxi voor een eerste kennismaking met Mandalay . Al  gauw beseffen we dat we hier onze dagen rijkelijk  zullen kunnen vullen. We bezoeken Mandalay hill . Een klooster die zoals de naam al laat vermoeden op  de top van een berg staat . Gelukkig kunnen tot heel hoog rijden met een taxi . Met de fiets zou dit  iets zijn voor de Mont Ventoux liefhebbers .Aan de voet van de berg moeten we onze schoenen achterlaten. Via verschillende steile roltrappen komen  we het  klooster binnen. Het klooster is overladen met felle kleuren en glitter en goud . Het uitzicht op terras is adembenemend mooi , Verbeeld je daarbij nog een zonsondergang en het plaatje is kompleet.
Naar beneden gaan  was moeilijker dan gedacht. Geen roltrappen , gewone ongelijke treden met aan beide zijden verkopers die maar al te graag hun koopwaar kwijt willen aan de goedgelovige toerist, maar niet aan ons J.  En  blootvoets ..

maandag 22 juli 2013

Myanmar :
Onze eerste indrukken vriendelijke bevolking die weet wat ze willen ( lees ze verkopen graag aan de toeristen )als de toerist niet ingaat op een verkoop dan blijven ze hun mooie glimlach behouden . Verder doen ze alles wat in hun bereik ligt om ons verblijf hier zo mooi en aangenaam te maken . Met plezier staan ze voor onze camera , heel vreemd maar ze vragen ons om van hen een foto te nemen .
Internet , heel moeizaam  . Mogelijks ligt het aan onze verblijf plaats
Geld : heel graag worden ze betaald met dollars. Maar …. Ze willen enkel spiksplinter nieuwe briefjes
Telefoneren naar Europa is zo goed als onbestaand .
morgen ( als internet werkt) volgt een verslagje over onze eerste bezoeken

Thailand –Myanmar
Onze vlucht : vrijdag 19 juli  Brussel Cairo 4u30 vliegen  wachtijd in Cairo 3u30
Cairo  Thailand 9u30 vliegen aankomst Bangkok 20 juli om 14U plaatselijke tijd.
In Bangkok hebben we één nachtje geslapen , (naar ons gevoel in de drukste straat van Bangkok)
Maandag 22 juli vlucht in de voormiddag naar Mandalay het noorden van Myanmar